Het is een warme zomerse ochtend en we zijn op pad naar Castellvm Aqvae voor de solo-tentoonstelling van Kees Bierman. Op de heuvel van Bloemendaal ligt het voormalig water-reservoir waar een geselecteerde Haarlemse kunstenaars hun werken ten toon stellen. Samen met initiatiefnemer en curator Harry Swaak worden werken geselecteerd en zorgvuldig aan de ronde wanden van het reservoir gehangen. Deze zaterdag gaan we de werken van Kees bewonderen. Fragiele draadmodelletjes, fotografie van kunstwerken in vergankelijke staat en veel ingelijste donkere landschappen, donkere wolken en patronen van donkere vegen. Tijdens de toespraak wordt duidelijk dat de Tweede Wereld oorlog een diepe indruk heeft achtergelaten op de toen nog jonge Kees Bierman. De werken hebben een duistere ondertoon. De draadmodellen van oa. geweer, V2 bom en Hindenburg vertellen als fluisterende stemmen de verschrikkelijke geschiedenis. De werken zijn over het algemeen onheilspellend maar bijzonder mooi gemaakt. Het lijkt of ze een zwijgend respect uitstralen voor de slachtoffers. Er gaat een rust en balans uit van de werken en lijken hoop te geven voor de toekomst. ‘Genieten’ is niet een woord dat op zijn plaats is bij deze tentoonstelling maar was zeker een positieve ervaring van de schoonheid van de kunst.