Kunstenaar Boris Tellegen presenteerde gisteren zijn boek 8697 in de loods naast ROEST in Amsterdam. Het boekwerk is al een tijdje in de maak en bestaat grotendeels uit de twee blackbooks van de jaren 86 tot 97. Voor degene die minder bekend is met de spuitbussen-kunst: een blackbook is een soort oefen-boek waar je je letters, kleuren, figuren en vormen uitprobeert om ze later eventueel in spuitbus uit te voeren. Een zelf respecteren graffiti schrijver hanteert altijd een dergelijk boek om op elk moment van de dag zijn of haar ideeën vast te kunnen leggen (inspiratie komt op onverwachte momenten). Ook heeft het veel weg van een poesiealbum. Je bevriende schrijvers en idolen laat je graag een pagina van je boek vullen met hun kijk op graffiti. Eenieder waakt natuurlijk voor de kwaliteit van zijn boek. Alleen je beste ideeën mogen er in, de beste schrijvers en louter en alleen wat met graffiti te maken heeft. 

Voor het boek van Boris is veel belangstelling bij de liefhebbers van zijn werk. Een lange rij staat voor de loods. In het halfdonker van de avond geduldig wachten tot Boris zijn tag en een bijschrift in jouw net aangeschafte boek heeft gezet. Een lange rij van vermoedelijk allemaal graffiti kunstenaars van alle niveaus. Zonder twijfel is deze rij, voornamelijk mannen, aanstichters voor tonnen aan schoonmaak kosten. Boris is op het gebied van (graffiti) kunstenaars een uitzondering die, ook al is zijn huidige werk heel anders, zijn brood verdient met hetgeen hij in de jaren 86 en eerder mee begonnen is. In de rij waar ook wij ook in staan zal bijna iedereen een ‘normale’ baan hebben en met weemoed terug denken aan de voor velen, bijzonder spannende, gedreven en creatieve periode.

De rij schuifelt langzaam vooruit en opeens zijn wij aan de beurt. ’Wat wil je er in hebben’ vraagt Boris met een gulle glimlach. Deze bijzonder vriendelijke persoon in leren jasje die ergens een contrast is op wat je verwacht zou hebben. Denk aan de ruige uitstraling van de grafitti-scene met ‘crews’ (groeperingen van schrijvers) die vaak hun territorium fel verdedigen tegen indringers.

We halen onze schouders op bij de vraag. We komen voor Boris, zijn boek, handjes schudden en wat foto’s maken om het moment later nog eens terug te zien. Boris wendt zich tot het opengeslagen boek en schrijft met zwierige pen ‘M + C !’ in onder zijn tag.

Meer moet dat niet zijn, vooral de ‘!’ benadrukt en knipoogt. Nog even wat foto’s maken om het boek te vergezellen voor later. Boris, Bedankt!