Art Düsseldorf 2017
Eerste indruk: nette, goed verzorgde beurs, prachtige locatie, aangenaam van temperatuur en serieuze stands. Tweede indruk, goede degelijke volwassen kunst, echter niet zozeer (naar onze standaarden / begrippen) hedendaags, wat we wel verwachtten te zullen zien.
Het had niet de theatrale ‘sjieke’ uitstraling en diversiteit van de Pan, het was wel duidelijk beeldende kunst (geen sieraden, etnische / afrikaanse kunst, etc) maar meer een keus van kunst wat ‘Amerikaans’ aandeed. En dan ten tijde van Warhol, Basquiat, Schnabel, maar dan absoluut niet met de noodzaak van die tijd. Het was daardoor meer een lichtelijke timewarp met wat verkeerd gekozen getallen.
De vraag rijst al snel: wie zijn de samenstellers van deze beurs? Wat is hun achtergrond, wat is hun achterliggende idee?
Het persbericht leert dat er stands zijn die hedendaagse kunstenaars plaatsen naast een ‘outstanding masterpiece created before 1945’, wat natuurlijk op zich een mooi gegeven is, maar dat onderbouwt niet ons gevoel van Amerikaanse sfeer van een paar decennia later. Echter, een weerspiegeling van kunst uit ‘the center of one of Western Europe¹s most vibrant regions’ (aldus persbericht) is ver te zoeken. Komen we terug op: het is de selectie van een kleine groep individuen die deze beurs heeft samengesteld maar, vermoeden wij, niet de weerspiegeling is van hedendaagse kunst. Althans niet die wij kennen van de beurzen in NL en laatst bezochte Art Brussel.
Al met al zeker de moeite om gezien te hebben.