Art Köln  19-22 april 2018
De Koelnmesse is een enorm gebouw gelegen vlak bij het centrum.
De beurs is in drie afdelingen respectievelijk verdiepingen opgedeeld:
1. Contemporary art,
2. Neumarkt and Collaborations en
3. Modern, Post-war and Contemporary.
De beurs is internationaal, biedt een keur van 210 galeries uit 33 verschillende landen, naast een groot deel Duitse galeries.
Wij beginnen het bezoek bij de Contemporary Art.
De sfeer is professioneel, aangenaam, groots, rustig en prettig om rond te lopen.
De ackoestiek is eveneens aangenaam. Er ligt vloerbedekking op de wandelpaden tussen de stands, in de stands zelf is het over het algemeen zwart geschilderd beton. De wanden zijn hoog, de betonnen constructie van het plafond is zichtbaar en zwart geschilderd.
De stands hebben een open sfeer; er is geen specifieke uniformiteit, galeries lijken vrij te zijn geweest in de plaatsing of het weglaten van wanden, ook wat betreft kleur.
De galeries zijn van hoog niveau – er heerst een enorm keur aan grote kunstenaars, oud en nieuw werk, afgewisseld met hedendaagse kunstenaars. Opvallend is hoe kleurrijk de kunstwerken en installaties zijn. De positionering, compositie van de stands is ook heel erg afgewogen.
Alles bij elkaar maakt het tot een evenwichtige beurs van hoog niveau met een heldere opzet en ondanks de ‘grote namen’ is er een grote diversiteit aan werk, en beperkt het zich niet tot een specifieke stijl of de moderne meesters.
Zoals bij alle grote beurzen is het eerst een kwestie van oriëntering. Soms is een beurs heel duidelijk opgedeeld in een stramien, en word je als het ware gestuurd om een specifieke wandel te volgen. Hier is de entree uitnodigend en open, er is geen sprake/gevoel  van sturing. Het is breed opgezet, de verhouding van de stands ten opzichte van de paden tussen de stands en het plafond is in balans, als een park waarbij je het idee dat je de vrije keus hebt te lopen en zitten waar je het aangenaam vindt.
We worden aan de linkerhand onthaald door een grote foto (plexiprint?) van Gilbert & George. Rechts heeft galerie Gagosian uitgepakt met monumentale en intieme beelden van oa. Duane Hanson, Urs Fischer, Chris Burden, Rachel Whiteread, Carsten Höller.
Onze route vervolgt zich met andere grote namen als Tony Oursler (prachtig werk, installatie met projectie en geluid), James Turrell, Brian Eno (uitverkocht), Jean Michel Basquiat, Andy Warhol, Maurizio Cattallan, Grayson Perry, Chris Ofili, Damien Hirst, Antony Gormley, Michela Landy, Helmut Newton, Jeff Koons, David La Chapelle, Araki, Thomas Ruff, John Baldassari, Anish Kapoor, (oa). Deze indrukwekkende lijst wordt afgewisseld door hedendaagse opkomende kunstenaars, voornamelijk uit Duitsland.
Overdonderd door de overdosis aan grote kunstenaars met eveneens werk is het een opgaaf om nog twee andere niveaus te gaan bezoeken. Na een korte pauze vervolgen we onze bezoek bij de verdieping hoger waar ‘Neumarkt en Collaborations’ wordt getoond.
Er worden hier zowel kunst gerelateerde instellingen (uitgeverijen, boeken/tijdschriften) als ‘jonge’ galeries en kunstinitiatieven. Over het algemeen reflecteert zich dit ook in het werk, en de houding van de initiatief- / galeriehouders.
Deze afdeling is heel anders opgezet, meer zoals we kennen van andere beurzen. Losser, stands zijn meer uniform opgezet. De wanden zijn lager, het plafond (lijkt?) hoger, akoestiek slecht (veel geroezemoes).
Het is confronterend hoe manipulatief de presentatie is op het werk en de uitstraling van de galerie op deze verdieping. We zijn geneigd dit niet als positief te ervaren, en hebben moeite om het werk neutraal te beoordeling. Er wordt door deze presentatie veel meer van je gevraagd als toeschouwer. Hier heerst de survival of the fittest, het is erop of eronder. Het lijkt ook of hier geen consistentie is van gelijkwaardige kunst.
De laatste verdieping, Modern, Post-war and Contemporary is in de kelder.
Helaas is ons tax bereikt en zijn we verzadigd na een aantal uur zoveel kunst te hebben gezien.
We hadden geluk door vroeg naar de beurs te zijn gaan. Na een paar uur begint het goed vol te lopen en is het heel druk. Het publiek is gevarieerd, alle leeftijden, maar over het algemeen geel parade-types die gezien willen worden, men komt hier voor de kunst en is respectvol en serieus.
Een persbericht geschreven door directeur van de beurs Daniel Hug leert ons dat de selectie van galeries is gedaan door een geselecteerde adviescommissie.
Afgezet naast de andere beurzen die wij tot nu toe bezochten staat deze ver bovenaan qua professionaliteit, niveau en cachet.